Petycja w sprawie ustawy o azylu centralnym
Do Parlamentarzystów, Ministerstwa Klimatu i Środowiska oraz Ministerstwa Rolnictwa - list otwarty w sprawie Ustawy o azylu centralnym
W Polsce status zwierzęcia w prawie, jak i sytuacja zwierząt zarówno gatunków dzikich, jak i egzotycznych czy niebezpiecznych, wymaga podjęcia natychmiastowych działań prawnych i praktycznych, szczególnie w dobie zagrożenia bioróżnorodności i potrzeby realnej ochrony światowego i polskiego dziedzictwa przyrodniczego.
Idea powołania do życia azylu centralnego opierała się na potrzebie stworzenia miejsca dla zwierząt egzotycznych, pochodzących z nielegalnych źródeł hodowli oraz utrzymania i konfiskat, w tym- gatunków niebezpiecznych dla zdrowia i życia ludzkiego. W projekcie ustawy znalazły się kolejne grupy zwierząt, od gatunków chronionych po inwazyjne. Jest to zbyt szeroka i liczna grupa, by jedno miejsce przetrzymywania było w stanie spełnić potrzeby w skali kraju- należy wesprzeć działalność lokalnych ośrodków rehabilitacji zwierząt dzikich oraz azylowych dla Igo, zgodnie z działaniami prowadzonymi w Europie (w Hiszpanii mamy ponad 20 ośrodków azylowania zwierząt niebezpiecznych, czyli spełniających pierwotną ideę azylu, które mają podpisane umowy o współpracy z rządem).
W treści ustawy nasz największy sprzeciw wzbudza informacja o uśmiercaniu zwierząt- ośrodki azylowania prowadzą jedynie eutanazję zwierząt terminalnie chorych, nie może być sformułowania typu „uśmiercanie", jeszcze przy odniesieniu się ustawowym, gdzie mógłby dokonać tego myśliwy poprzez odstrzał. Azylowanie to nie zabijanie zwierząt, tylko zapewnienie im utrzymania w warunkach dobrostanu przynajmniej do momentu ustalenia ich statusu prawnego przez właściwe organy, a następnie znalezienie właściwego miejsca na pobyt do końca życia.
Uśmiercanie jako jedna z metod zarządzania populacja zwierząt jest niekaceptowalne z zasady, wbrew etyce i prawu międzynarodowemu, koliduje również z zapisami Ustawy o ochronie zwierząt i Ustawy o ochronie przyrody. W przypadku braku miejsca w azylu centralnym dla określonego zwierzęcia, konieczne jest obligatoryjne przekazanie go do innego azylu, ośrodka rehabilitacji lub ogrodu zoologicznego, zamiast dokonywania uśmiercenia. Oczywistym jest też konieczność zapewnienia właściwych warunków dobrostanu zwierząt w azylu, zgodnie ze standardami wypracowanymi przez specjalistów oraz z możliwością kontroli tej procedury przez organizacje pozarządowe.
Konieczny jest zapis o braku możliwości zatrudniania myśliwych i możliwości udostępniania im do odstrzału/uśmiercenia zwierząt przebywających na terenie azylu.
Należy ustanowić jasne warunki, jakie ma spełniać azyl i zapewnienie sposobu jego likwidacji (przekazanie zwierząt do innych ośrodków), jeżeli warunki te nie będą spełniane.
Istotna jest możliwość dopuszczenia do pracy w azylu wolontariuszy, legitymujących się odpowiednim wykształceniem kierunkowym lub specjalistyczną wiedzą i praktyką dotyczącą określonych gatunków.
Określenie szczegółowych warunków dotyczących dobrostanu zwierząt, koniecznych do prowadzenia azylów prywatnych i centralnego, związana powinna być z możliwością ich kontrolowania nie tylko przez radę, ale i przez uprawnione organizacje prozwierzęce.
Kompetencje i zasada powoływania dyrektora azylu budzą uzasadnione obawy co do właściwego funkcjonowania takiego stanowiska, podobnie- to nie minister czy dyrektor powinni jednoosobowo podejmować decyzje co do losu zwierząt azylowanych, brakuje tutaj zapisu formułującego mechanizmy nadzoru czyli np. obowiązku powołania społecznej rady kontroli, która weryfikowałaby i opiniowała decyzje na bieżąco (składającej się z naukowców i osób wyznaczonych z organizacji pozarządowych, które miałyby możliwość kontrolowania działania oraz rozliczeń finansowych ośrodka); brakuje informacji o potrzebie konsultacji ze specjalistami, naukowcami czy lekarzami weterynarii odnośnie działań wobec zwierząt, jak również konieczności zatrudnienia odpowiedniej liczby lekarzy weterynarii oraz zootechników mających sprawować opiekę nad zwierzętami, z możliwością konsultacji z innymi ośrodkami zewnętrznymi.
Ujęte finansowanie i kwoty nie stanowią realnych kosztów bez podania warunków utrzymania, liczby zwierząt- limitów oraz kosztów obsługi.
Z posiadanych informacji wynika, że lokalizacja miejsca już wzbudziła protest mieszkańców i nie wyrażają oni zgody na posadowienie azylu, dodatkowo- bez sprecyzowanych warunków utrzymania, limitów zwierząt etc. Nie ma przyzwolenia na wycinkę 96 ha lasu i likwidację populacji dziko żyjących tam zwierząt.
Apelujemy o szczególną rozwagę przy konstruowaniu tak ważnej ustawy i wsłuchanie się w głosy specjalistów, żeby Azyl centralny nie stał się miejscem eksterminacji zwierząt na dużą skalę, a ich uśmiercanie- narzędziem do „likwidacji" problemów.
List sygnowany m.in. przez Posłanki: Katarzynę Kretkowską i Katarzynę Piekarską, Annę Pham- Sołtysa Woli Mrokowskiej i Warszawianki wraz z Radą Sołecką i Mieszkańcami, Gnieźnieński Ruch Antyłowiecki, Dzikie Zwierzęta w potrzebie, Partię Zielonych i dr Michała Stasiaka, Katarzynę Trzaskowską, Komitet Pomocy Dla Zwierząt, Fundacja Przystań Ocalenie, Poznaniacy Przeciwko Myśliwym, dr Ewę Zgrabczyńską- Rebelia GOGH i inne organizacje
Projekt ustawy: https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//2/12353800/12832564/12832565/dokument531574.docx
Gnieźnieński Ruch Antyłowiecki Skontaktuj się z autorem petycji