List otwarty w sprawie Ośrodka Terapii SPES

List otwarty w sprawie Ośrodka Terapii SPES adresowany do Arcybiskupa Archidiecezji Katowickiej Wiktora Skworca oraz Prowincjała Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach o. Antonina Brząkalika OFM

Wielebni Księże Arcybiskupie i Księże Prowincjale!

Jako osoby wierzące, troszczące się o dobro Kościoła rozumianego jako wspólnoty nie tylko przechowującej, głoszącej, ale i żyjącej nowotestamentowym rozumieniem Miłości spajającej nas w jedno Ciało Chrystusa, pragniemy wyrazić swoje głębokie zaniepokojenie losem Stowarzyszenia na Rzecz Niepełnosprawnych SPES, które w ostatnim czasie znalazło się w bardzo trudnej sytuacji.  Ze względu na decyzję sprzedaży nieruchomości przez Zakon Ojców Franciszkanów, od których najmowana jest siedziba Ośrodka Terapii SPES w Katowicach, postawiono pod znakiem zapytania możliwość kontynuacji znakomicie prosperującego dzieła. 

Ośrodek Terapii SPES (https://www.spes.org.pl/co-robimy/warsztat-terapii-zajeciowej) to wyjątkowego miejsce. Jest żywym przykładem tego, jak można zaktywizować osoby niepełnosprawne intelektualnie, pozwolić im na zwiększenie swojej samodzielności i realne włączenie do społeczeństwa. Stanowi nieocenione świadectwo działalności ludzi Kościoła w duchu Ewangelii i w zgodzie z głoszoną przez nas społeczną nauką Kościoła, tak usilnie podważaną w ostatnich dekadach w debacie publicznej. Tym bardziej warto podkreślić wieloletnie zaangażowanie Ojców Franciszkanów w jego powstanie i działalność. Wierzymy, że dobro Ośrodka leży nam wszystkim na sercu.

Za niepokojące jednak należy uznać działanie wynikające z budowy nowego kościoła i budynku klasztornego przez Zakon, które wydaje się nie uwzględniać wartości działalności Ośrodka Terapii SPES oraz naszej współodpowiedzialności jako wspólnoty Kościoła za jej kontynuowanie. Niezrozumiały jest szereg związanych z tym kwestii, począwszy od nieuwzględnienia dobra Ośrodka w planach sprzedaży nieruchomości z należytym wyprzedzeniem, dającym czas na dialog. 

Jesteśmy przekonani, że sytuacja, gdy wnikliwie przemyśleć możliwe rozwiązania, pozwoli na jednoczesne zaspokojenie podstawowych potrzeb Zakonu i Parafii oraz umożliwienie usamodzielnienia i zachowania ciągłości pracy Ośrodka Terapii. Dlatego zwracamy się z prośbą o ponowne rozpatrzenie i uwzględnienie poniższych kwestii:

1) Czy istnieje możliwość podziału nieruchomości tak, by za wsparciem ludzi dobrej woli Stowarzyszenie mogło (bez zaciągania na siebie zobowiązań mogących wciągnąć je w spiralę długów) wykupić jedynie jej część niezbędną do działalności lub zakon mógł przekazać tę niewielką część nieruchomości na cele działalności Stowarzyszenia? Warto zauważyć, że Stowarzyszenie cieszy się sympatią ludzi w całym kraju, którzy jednak wyrażają w mediach społecznościowych wątpliwość co do celu na jaki zostaną przeznaczone pieniądze z zakupu nieruchomości. Takie rozwiązanie dałoby poczucie wiarygodności celu zbiórki i niewątpliwie pomogło uzyskać większe finansowanie na działalność ośrodka z zachowaniem możliwości pozyskania większych środków ze sprzedaży pozostałej części nieruchomości na cele Zakonu.

2) Jeśli nie ma możliwości podziału nieruchomości, czy istnieje możliwość niezwłocznego udostępnienia przestrzeni w pozostałych zabudowaniach z przeznaczeniem na działalność pozwalająca na sukcesywne spłacanie zobowiązań finansowych, do których podjęcia Stowarzyszenie będzie zmuszone? Brak takiego zapewnienia sprawia, że mimo odłożenia w czasie wpłaty należności za nieruchomość, próba ratowania Ośrodka Terapii może zakończyć się narażeniem na obciążenia finansowe rzutujące także na pozostałą działalność Stowarzyszenia. 

3) Czy Archidiecezja i Zakon, odwołujący się do swoich franciszkańskich korzeni, dokonali wszelkich starań by wykończenie nowego kościoła i zabudowań klasztornych odbyło się zgodnie z Regułą św. Franciszka, zaspokajając minimum potrzeb do funkcjonowania, a przeznaczając pozostałe środki na kontynuację tak istotnego dzieła jak Ośrodek Terapii SPES? Nie ulega wątpliwości, że omawiana sprawa odbiła się szerokim echem w środowisku katolików w całej Polsce, jak również wpływa na nasz wizerunek jako Kościoła, jego wiarygodność i skuteczność ewangelizacyjną. 

4) Wreszcie, czy wycena nieruchomości, biorąc pod uwagę charakter jej przeznaczenia, została dokonana w duchu współodpowiedzialności za przyszłość Ośrodka? Wierzę, że jako wspólnota mierzymy wartości materialne miarą wielkości dzieł, które można z ich udziałem dokonać.


Z wyrazami szacunku i pozostając w modlitwie o opatrznościowe wsparcie dla działaczy i podopiecznych Ośrodka, 

Dorota Adamska, Parafia Wniebowzięcia NMP w Warszawie    Skontaktuj się z autorem petycji