Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną.

Pan Andrzej Duda

Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej

 

Petycja w sprawie : Wyodrębnienia z podstawy kształcenia ogólnego, treści dostosowanych
do możliwości uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim na wszystkich etapach kształcenia: przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum, zasadnicza szkoła zawodowa.

 

Szanowny Panie Prezydencie,

zwracam się do Pana z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie , która ma bardzo duże znaczenie nie tylko dla grupy osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim ale również dla nauczycieli uczących te osoby oraz dla całego społeczeństwa Rzeczpospolitej Polskiej. Zagadnienie, którego dotyczy petycja,było przedstawiane w pismach do Ministerstwa Edukacji Narodowej. Niestety nie spotkało się z odpowiednim zrozumieniem ze strony władz oświatowych. Pisząc do Pana, wiem, że jest Pan osobą odpowiedzialną, która przy podejmowaniu decyzji ma na uwadze najwyższe dobro Polski i Polaków. Od Pana decyzji zależy,czy osobom niepełnosprawnym intelektualnie w stopniu lekkim dana będzie szansa na rozwój zgodny z ich możliwościami
i potrzebami , czy osoby te zajmą godne miejsce w życiu społecznym ,czy też będą spychane na jego margines.

Nauka uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim prowadzona jest obecnie
w oparciu o podstawę programową kształcenia ogólnego (Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 roku; Dz. U.2012, poz.977, z późniejszymi zmianami).

Uważam,że nie jest to korzystne dla osób z niepełnosprawnością intelektualną i sprzeciwiam się stosowaniu podstawy kształcenia ogólnego wobec tej grupy uczniów.

Zwracam uwagę,że sposób myślenia osób z niepełnosprawnością intelektualną znacznie różni się od myślenia osób w normie intelektualnej. Myślenie konkretno -obrazowe którym charakteryzują się uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną nie podlega rozwojowi i ta grupa uczniów nie osiągnie wraz z wiekiem poziomu myślenia abstrakcyjnego, tak jak jest to w przypadku ich rówieśników sprawnych intelektualnie.

Przekazywanie wiedzy, która jest zbyt złożona, oderwana od życia, prowadzi do zniechęcenia uczniów do nauki w ogóle, rodzi zaburzenia emocjonalne, lęki, frustrację i agresję.

Konsekwencją prowadzenia edukacji w oparciu o podstawę kształcenia ogólnego są podręczniki przeznaczone dla uczniów sprawnych intelektualnie. Uczeń z niepełnosprawnością intelektualną nie korzysta samodzielnie z tego podręcznika, ponieważ zakres wiedzy i sposób jej przekazywania nie jest dla niego dostępny. Uczeń nie rozumie poleceń zawartych w ćwiczeniach.

W świetle prawa , opierając się na niewłaściwie pojętym założeniu wyrównywania szans edukacyjnych nie jest respektowana podstawowa zasada pedagogiki:

Dostosowania treści do możliwości ucznia.

Zwracam uwagę, że uczeń z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim , jeżeli pozostanie bez właściwej pomocy, nie ma szansy na równy start w dorosłe życie . Rolą państwa jest zabezpieczenie tej grupie osób odpowiedniego dla niej kształcenia jak również zapewnienie warunków do tworzenia miejsc pracy przeznaczonych dla tych osób. Jeżeli władze państwa nie zauważą tego zagadnienia, to osoby niepełnosprawne intelektualnie w stopniu lekkim, będą zasilać szeregi patologii społecznej. W znacznym stopniu obciążając państwo polskie pod względem finansowym i społecznym poprzez:niewłaściwie wydatkowane świadczenia socjalne , niepożądane zjawiska społeczne (np. prostytucja) ,choroby wynikające z bezrobocia np. depresja, alkoholizm.

Uważam, że należy zweryfikować politykę państwa, w tym również politykę oświatową, prowadzoną wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Moim zdaniem obecny system pozbawia te osoby szansy na godne życie w społeczeństwie. Jedynie akceptując niepełnosprawność taką jaką jest oraz rozumiejąc potrzeby tej grupy osób ,społeczeństwo jest
w stanie przyjąć je do siebie. Władze państwowe powinny zapewnić odpowiednie warunki do nauki a następnie do pracy, przeciwdziałając patologii społecznej i przerywając tym samym błędne koło założeń prawnych ,wyrzucające w rzeczywistości ludzi z niepełnosprawnością intelektualną  w stopniu lekkim na margines społeczny. Puste hasła o integracji należy zastąpić racjonalnymi działaniami.

Osoby niewidome – korzystają z alfabetu Braille'a w celu dostosowania sposobu pisania i czytania do możliwości tych osób.

Osoby niesłyszące mogą korzystać z języka migowego, osoby z niepełnosprawnością ruchową mają możliwość korzystania z wózków inwalidzkich.

Niniejszym zwracam uwagę na konieczność dostosowanie treści nauczania do możliwości intelektualnych uczniów
z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim na wszystkich etapach kształcenia.

 

Z poważaniem

Renata Korszla

 

mgr oligofrenopedagogiki,

nauczyciel w Zespole Wychowania i Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej nr 1 w Chełmie