Tak dla zerwania umowy partnerskiej między Miastem Kielce a miastem Ramla w Izraelu
Kielce, 22.08.2025 r.
Rada Miasta Kielce,
Przewodniczący Rady Miasta Kielce
Sz.P. Karol Wilczyński
ul. Rynek 1, 25-303 Kielce
PETYCJA w sprawie zerwania umowy partnerskiej Miasta Kielce z miastem Ramla (Izrael).
Zgodnie z gwarantowanym mi przez Konstytucję RP prawem i na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz.U. 2014 poz. 1195), działając w interesie publicznym, zwracam się z petycją do Rady Miasta Kielce o podjęcie działań zmierzających do zerwania umowy partnerskiej łączącej Miasto Kielce z izraelskim miastem Ramla.
Uzasadnienie:
Jako mieszkanka Kielc jestem oburzona faktem, że ani Rada Miasta Kielc, ani Pani Prezydentka Agata Wojda nie zrobili jeszcze nic, aby w obecnej sytuacji zerwać współpracę Kielc z izraelskim miastem Ramla. Izrael od ponad 22 miesięcy dokonuje w Strefie Gazy, ale także na Zachodnim Brzegu, ludobójstwa i czystek etnicznych. Tłumaczy to odpowiedzią na atak zbrojnych brygad Hamasu z 7 października 2023 r. oraz koniecznością zlikwidowania tej organizacji. O tym, że jest to jedynie pretekst do przeprowadzenia zaplanowanej akcji pozbycia się Palestyńczyków ze Strefy Gazy i Zachodniego Brzegu świadczą działania Izraela zarówno sprzed 7 października, jak i po tej dacie:
· Huwara i okoliczne wsie, 26 lutego 2023 – setki osadników wtargnęły do miasteczek, podpalały domy i auta. W wyniku tego pogromu (zajście to tak określiła m.in. izraelska organizacja działająca na rzecz praw człowieka, B’Tselem) liczne osoby zostały ranne, a co najmniej jedna ofiara poniosła śmierć.
· Wzrost przemocy osadników w 2023 r. – OCHA (Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej): w pierwszych 8 miesiącach 2023 r. dochodziło do średnio 3 incydentów dziennie, najwięcej od 2006 r.; przemoc doprowadzała do wysiedleń społeczności pasterskich.
· Administracyjne zatrzymania na rekordowym poziomie (marzec–wrzesień 2023) – B’Tselem: w marcu 2023 r. ponad 1 000 Palestyńczyków było przetrzymywanych bez zarzutów (rekord 20-letni).
O planach pozbycia się Palestyńczyków świadczą również wypowiedzi izraelskich polityków:
· lipiec 2001: były minister Rehavam Ze’evi nazwał Palestyńczyków żyjących w Izraelu „rakiem” i stwierdził, że należy się ich pozbyć „tak jak uporczywych wszy”.
· sierpień 2014: Mosze Feiglin, były deputowany Likudu pisał o przyszłości Gazy: „[po zajęciu, IDF] wytrzebi gniazda oporu… Gaza stanie się częścią suwerennego Izraela i będzie zaludniona Żydami.”
· 1 marca 2023: Bezalel Smotricz, minister finansów: „Uważam, że wieś Huwara powinna zostać zrównana z ziemią. To powinno zrobić państwo Izrael.”
· 9 października 2023: Yoav Galant, minister obrony: „Nakazałem całkowite oblężenie Strefy Gazy. Nie będzie prądu, jedzenia, paliwa, wszystko jest zamknięte. Walczymy z ludźmi-zwierzętami i tak się zachowujemy.”
· październik 2023: Ariel Kallner (Likud): „Teraz jeden cel: Nakba! Nakba, która przyćmi Nakbę z 1948 roku.”
· listopad 2023: Bezalel Smotrich, minister finansów proponował strefy „sterylne” bez Arabów wokół osad i zachęcał do „dobrowolnej imigracji” Arabów z Gazy za granicę, a 29 kwietnia 2024 mówił o „całkowitej zagładzie” Rafah, Deir al-Balah, Nuseirat — przytaczając cytat: „Wymazać pamięć Amalecha”. Haaretz ocenił te słowa jako wezwanie do ludobójstwa.
· listopad 2023: Amihai Eliyahu, minister dziedzictwa narodowego Izraela, zaproponował zrzucenie bomby atomowej na Gazę jako jedną z metod.
· luty 2025: Szlomo Karhi, minister komunikacji, w poście na X domagał się natychmiastowego planu wysiedlenia Palestyńczyków z Gazy, odcięcia dostaw wody i elektryczności.
· luty 2025: Nissim Vaturi, wiceprzewodniczący Knesetu, wezwał do zabicia wszystkich palestyńskich dorosłych w Gazie.
Sytuacja w Strefie Gazy przyjęła postać bezprecedensowej w obecnych czasach katastrofy. Od początku ludobójczej wojny Izraela zostało zabitych 62 064 Palestyńczyków, z czego co najmniej 83% stanowią cywile, ponad połowa to kobiety i dzieci, 156 573 osoby zostały ranne (dane Ministerstwa Zdrowia Gazy na dzień 20 sierpnia 2025 r.). Są to twarde dane, dotyczące wyłącznie zidentyfikowanych ofiar. Wiele ciał wciąż leży pod gruzami. Jeszcze 10 lipca 2024 r., gdy oficjalna liczba palestyńskich ofiar w Strefie Gazy wynosiła 37 396, czasopismo The Lancet szacowało, że rzeczywista liczba ofiar mogła wówczas wynosić przynajmniej 186 000.
Ludobójcze działania Izraela obejmują również niszczenie infrastruktury w Strefie Gazy tak, aby stała się ona miejscem niemożliwym do życia.
Dane na dzień 28 lipca 2025, za Euro-Med. Monitor: Zniszczonych lub całkowicie zburzonych jest niemal 100% szpitali, 80% budynków mieszkalnych oraz 95% szkół i uniwersytetów.
W wyniku rozległych zniszczeń infrastruktury wodnej zmniejszył się o 100% udział wody przypadający na mieszkańca.
Cała populacja Strefy Gazy zmaga się z wysokim poziomem ostrego niedoboru żywności. Z powodu skrajnego niedożywienia zmarło ok. 1200 dzieci i ok. 3500 osób w podeszłym wieku.
Ponadto Izrael nie tylko niszczy infrastrukturę medyczną, ale celowo zabija pracowników medycznych. Wśród tej grupy bilans ofiar śmiertelnych wynosi 1589, w tym 160 lekarzy i 371 pielęgniarek, oraz 2170 osób rannych.
Tak samo jak pracownicy medyczni, również dziennikarze stanowią zamierzony cel izraelskich ataków. Liczba zabitych dziennikarzy wynosi 234 osoby (obecnie, 20 sierpnia, co najmniej 240 zabitych).
Kolejne przerażające dane: 10 000 dzieci straciło przynajmniej jedną nogę. Z powodu braku środków medycznych amputacje często, nawet u dzieci, przeprowadzane są bez znieczulenia.
43 000 dzieci zostało sierotami.
4700 Palestyńczyków zostało zatrzymanych lub uległo wymuszonemu zaginięciu (uprowadzeniu, nielegalnemu przetrzymywaniu, torturom podczas przesłuchania, co najczęściej kończy się morderstwem). Euro-Med przeprowadził wywiady ze 100 zwolnionymi więźniami pochodzącymi z Gazy i udokumentował 42 formy tortur i nieludzkiego, poniżającego i upokarzającego traktowania stosowanego wobec Palestyńczyków w izraelskich więzieniach i ośrodkach detencyjnych, takich jak gwałty, napaści seksualne, rażenie prądem, plucie/oddawanie moczu na więźniów, rewizje osobiste, umyślne zabójstwo w wyniku tortur.
Po wielu długich miesiącach mordowania Palestyńczyków bombami i pociskami, palenia namiotów ze znajdującymi się w nich ludźmi, Izrael przystąpił do zabijania Palestyńczyków głodem. Na początku marca tego roku Izrael nałożył na Strefę Gazy całkowitą blokadę, nie wpuszczając do niej żadnej pomocy humanitarnej, w tym żywności i leków. Kiedy po wielu tygodniach dopuścił jedyną tzw. „organizację humanitarną”, prywatną izraelsko-amerykańską Gaza Humanitarian Foundation, do rozdzielania skąpej pomocy w czterech zaledwie punktach, gdy wcześniej było ich 400, punkty te stały się dla szukających w nich jedzenia Palestyńczyków śmiertelnymi pułapkami. Żołnierze IDF oraz amerykańscy najemnicy strzelali do głodnych Palestyńczyków jak do kaczek. Od 27 maja do 13 sierpnia zostało zabitych w tych punktach co najmniej 1760 Palestyńczyków, którzy szukali w nich pomocy humanitarnej.
Głód, jaki zapanował w Strefie Gazy od początku marca nie tylko już przyniósł śmiertelne żniwo. Będzie on także miał długofalowe skutki dla mieszkańców Gazy. Dzieci dotknięte skrajnym niedożywieniem nie będą się już nigdy prawidłowo rozwijać, a wiele kobiet i dziewcząt nie będzie w stanie mieć dzieci.
Nie ma najmniejszych wątpliwości, że Izrael dopuszcza się zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości oraz ludobójstwa. Potwierdzają to liczne orzeczenia oraz raporty organizacji międzynarodowych i organizacji broniących praw człowieka:
· styczeń 2024: w związku ze sprawą o ludobójstwo, jaką wniosła RPA do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, MTS nakazał Izraelowi powstrzymać się od działań łamiących Konwencję o ludobójstwie;
· listopad 2024: Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakazy aresztowania Benjamina Netanjahu, premiera Izraela i Yoava Galanta, byłego ministra obrony Izraela pod zarzutem zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości;
· grudzień 2024: Amnesty International publikuje raport „You Feel Like You Are Subhuman. Israel’s Genocide Against Palestinians in Gaza” dotyczący ludobójstwa popełnianego przez Izrael na Palestyńczykach w Gazie;
· 28 lipca 2025: dwie izraelskie organizacje działające na rzecz praw człowieka publikują swoje raporty stwierdzające i opisujące ludobójstwo popełniane przez Izrael w Strefie Gazy: B’Tselem – „Our Genocide” i Lekarze na Rzecz Praw Człowieka (Physicians For Human Rights) – „A Health Analysis of the Gaza Genocide”.
Ponadto działania Izraela w Strefie Gazy wielu naukowców uznało za ludobójstwo:
· Amos Goldberg, profesor historii Holocaustu na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie: „To, co dzieje się w Gazie, to ludobójstwo, ponieważ Gazy już nie ma…” – pisał Goldberg, wskazując na: masowe bombardowania, zniszczenie infrastruktury, wysiedlenia, głód, dehumanizację i zabijanie elit (jak dziennikarze, lekarze, profesorowie);
· Raz Segal, adiunkt Holocaustu i studiów nad ludobójstwem, Stockton University: Określił działania Izraela w Gazie jako „przykład podręcznikowy ludobójstwa”. Zwrócił uwagę na trzy akty ludobójstwa: zabijanie, wyrządzanie poważnych szkód cielesnych oraz narzucanie warunków życia prowadzących do zniszczenia grupy;
· Omer Bartov, historyk z Brown University, ekspert od ludobójstwa: W styczniu 2024 r. stwierdził, że izraelska reakcja zawierała wielokrotnie „zamiar ludobójczy”; do sierpnia 2024 r. wypowiedział się, iż mamy do czynienia z „systematycznymi zbrodniami wojennymi, zbrodniami przeciwko ludzkości i działaniami ludobójczymi”. W lipcu 2025 r. opublikował esej w The New York Times, w którym przekonuje, że Izrael popełnia ludobójstwo przeciwko narodowi palestyńskiemu;
· Martin Shaw, brytyjski socjolog i ekspert ds. ludobójstwa: Jeden z pierwszych naukowców, który nazwał działania Izraela ludobójczymi. W swoich publikacjach i wypowiedziach mówił o „pełnowymiarowym ludobójstwie” prowadzonym przez Izrael w Gazie;
· William Schabas, kanadyjski prawnik międzynarodowy, pojęcie ludobójstwa uznał za uzasadnione, szczególnie w obliczu decyzji władz izraelskich o wstrzymaniu wody, żywności i energii dla Gazy;
· Melanie O’Brien, przewodnicząca International Association of Genocide Scholars (IAHS), wskazała, że świadome wstrzymywanie podstawowych środków do życia (jak woda czy schronienie) stanowi część polityki ludobójczej.
Dzisiaj Gaza jest miejscem niemal w całości niemożliwym do życia. Po zrzuceniu na nią przez Izrael ponad 100 tysięcy ton bomb, co stanowi równowartość niemal ośmiu bomb zrzuconych na Hiroszimę, jej teren jest skażony na wiele pokoleń. Jej infrastruktura jest doszczętnie zrujnowana, a jej mieszkańcy – ci, którzy jeszcze przeżyli – są wyniszczeni głodem, ranami odniesionymi w bombardowaniach i ostrzałach, chorobami i stresem związanym z ciągłymi przesiedleniami i nieustannym zagrożeniem życia. Jednak Izrael nie ogranicza się do samego ludobójstwa. Właśnie zatwierdził plan ofensywy „Rydwany Gideona 2”, która zakłada zmasowaną inwazję na Gazę i zmuszenie jej mieszkańców do masowego przesiedlenia, co w praktyce oznacza czystkę etniczną. Zmobilizowanych do niej ma zostać 120 000 rezerwistów, a minister finansów Bezalel Smotricz tak się o niej wypowiedział: „Podbijemy, wyczyścimy i zostaniemy. Unicestwimy wszystko, co znajdziemy po drodze. Rozbijemy Gazę, zamienimy ją w kupę gruzu. Zniszczenie totalne, bez precedensu w historii świata”.
Także na Zachodnim Brzegu Jordanu Izrael jawnie łamie prawo międzynarodowe. W lipcu 2024 r. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że „okupacja terytoriów Palestyny przez Izrael jest de facto ich aneksją. Izraelskie osadnictwo na okupowanych terytoriach palestyńskich i wykorzystywanie zasobów naturalnych tych ziem łamie Konwencję genewską i narusza tym samym prawo międzynarodowe. MTS stwierdził, że Izrael systematycznie dyskryminuje Palestyńczyków na terytoriach okupowanych. Sąd ocenił, że polityka i praktyki Izraela na terytoriach palestyńskich sprowadzają się do aneksji dużej części tych terytoriów.
Sędziowie uznali, że Izrael musi zadośćuczynić szkody, które spowodował okupacją terytoriów Palestyny oraz zatrzymać wszelkie nowe działania osadnicze. Dodatkowo według Trybunału wszystkie państwa mają obowiązek rozróżnienia między Izraelem a terytoriami okupowanymi.” (Interia)
Izrael nie tylko nie zastosował się do nakazów MTS, ale 20 sierpnia 2025 r. przystąpił do budowy wielkiego nielegalnego osiedla, złożonego z 3400 mieszkań dla kolonistów, przecinającego Zachodni Brzeg na pół, co według słów Bezalela Smotricza będzie gwoździem do trumny państwa palestyńskiego: „Wymazujemy właśnie państwo palestyńskie. Nie za pomocą sloganów, lecz akcji. Europejscy hipokryci nie będą mieli czego uznawać we wrześniu.”
W obliczu ludobójstwa popełnianego przez Izrael, jego planów przeprowadzenia czystki etnicznej, podbicia Gazy, aneksji Zachodniego Brzegu i zagarnięcia wszystkich palestyńskich terytoriów; przez wzgląd na dziesiątki, a zapewne setki tysięcy zabitych Palestyńczyków, na bezmiar cierpienia zadanego im przez Izrael, na widmo wymazania palestyńskiej tożsamości z terenów, które od setek lat zamieszkiwali Palestyńczycy, tworząc niepowtarzalny charakter tego miejsca z jego tradycjami, kulturą fizyczną i duchową, należy podjąć wszelkie możliwe kroki sprzeciwu wobec Izraela prowadzącego politykę ludobójstwa i czystek etnicznych. Uchwała Rady Miasta Kielce o wypowiedzeniu umowy partnerskiej z izraelską Ramlą będzie symbolicznym, ale niezbędnym głosem sprzeciwu wobec zbrodniczej polityki Izraela. W czasie, gdy Izrael popełnia najgorsze zbrodnie przeciwko ludzkości, umowa partnerska Kielc, obejmująca współpracę młodzieżową, biznesową, naukową i sportową, musi zostać zerwana, a przynajmniej zawieszona do czasu, gdy Izrael nie tylko zezwoli na pomoc humanitarną dla mieszkańców Strefy Gazy, ale także wycofa się ze swojej polityki podboju i kolonizacji, oraz przystąpi do sprawiedliwych rozmów pokojowych zmierzających do utworzenia niepodległej Palestyny.
W związku z powyższym wnoszę o:
1. Niezwłoczne podjęcie uchwały Rady Miasta Kielce w sprawie wypowiedzenia umowy partnerskiej z miastem Ramla.
2. Poinformowanie wnioskodawcy o sposobie rozpatrzenia petycji. 
Agnieszka Szmit-Morze Skontaktuj się z autorem petycji