LIST OTWARTY SPECJALISTÓW ZAJMUJĄCYCH SIĘ OCHRONĄ ZDROWIA PSYCHICZNEGO ORAZ PRACĄ Z DZIEĆMI W SPRAWIE PRZEMOCY WOBEC DZIECKA

My, niżej podpisani specjaliści zajmujący się ochroną zdrowia psychicznego oraz pracą z  dziećmi – psychologowie, psychoanalitycy, psychoterapeuci, lekarze, pielęgniarze, nauczyciele, pedagodzy, pracownicy socjalni – z dużym zaniepokojeniem przyjmujemy informacje o publikacji książkowej, która propaguje stosowanie kar cielesnych, zachęca do bicia i twierdzi, że jest ono wartościową i wskazaną metodą postępowania wobec dzieci. Zdajemy sobie sprawę, że pojawienie się tej publikacji było możliwe z tego powodu, że takie poglądy nadal znajdują oddźwięk w naszym społeczeństwie. Zdecydowanie sprzeciwiamy się takiej metodzie jako niemającej umocowania w wiedzy i doświadczeniu psychologicznym. Twierdzenie, że stosowanie przemocy fizycznej i upokarzanie jest wyrazem miłości uważamy za nieuprawnione, a wręcz ono zafałszowuje stan faktyczny – to, że przemoc jest w swej istocie natury agresywnej.

Nigdy i pod żadną postacią przemoc nie jest właściwą postawą tak wobec osób dorosłych, jak i niepełnoletnich. Wiedza o wpływie przemocy na rozwój i zdrowie psychiczne jednoznacznie wskazuje na jej niszczące właściwości, które mogą przejawiać się na różne sposoby: obniżać poczucie własnej wartości, podnosić poziom lęku, sprzyjać transferowi przemocy, wywoływać zahamowania poznawcze i emocjonalne, zaburzać więzi międzyludzkie, utrudniać wchodzenie w relacje społeczne.            

Stosowaniu przemocy często towarzyszy założenie, że dziecko jest własnością rodzica i ma być mu podległe. Taka postawa nie uwzględnia życia psychicznego dziecka, które od urodzenia jest odrębnym bytem. Całkowicie zależne od rodzica dziecko doświadcza traumy, gdy zależność ta jest używana do zaznaczania władzy dorosłego poprzez wzbudzanie strachu, podkreślanie przewagi fizycznej, odmawianie prawa do posiadania odrębnego zdania czy przeżyć różniących się od przeżyć opiekuna.            

Zależność dziecka od osoby dorosłej nakłada na nas odpowiedzialność polegającą na troszczeniu się, budowaniu zaufania i tworzeniu bezpiecznych ram, w których osobowość dziecka będzie mogła się rozwijać. Wiele poważnych problemów psychologicznych i zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia osobowości, zaburzenia lękowe i inne, występujących u osób zgłaszających się po pomoc psychologiczną i psychiatryczną, ma w podłożu doświadczenie przemocy w dzieciństwie.

Agnieszka Makowiecka-Pastusiak, Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne    Skontaktuj się z autorem petycji