Erygujmy Ścieżkę Patriotyczną na terenach Parlamentu!

Na podstawie art. 63 Konstytucji RP i art. 2 art. 2 ust. 3 Ustawy o petycjach wnosimy petycję o wniesienie pod obrady Parlamentu projektu rezolucji zobowiązującej Marszałka Sejmu  RP do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu erygowaniu Ścieżki Patriotycznej, inwestycji dydaktycznej, zlokalizowanej na terenach niezabudowanych kompleksu budynków Sejmu i Senatu, wraz z ewentualnym wzniesieniem pawilonu wystawienniczego oraz małej architektury ogrodowej, w tym zwłaszcza o zobowiązanie Marszałka Sejmu RP do przeznaczenia w projekcie budżetu Kancelarii Sejmu kwoty niezbędnej do realizacji tego zamierzenia.    Wskazujemy przy tym, że przedmiotem niniejszej petycji nie jest podjęcie działań zmieniających w jakikolwiek sposób Zarządzenie nr 1 Marszałka Sejmu z dnia 9 stycznia 2008 roku w sprawie wstępu do budynków pozostających w zarządzie Kancelarii Sejmu (i in.). Oczywista sprawą bowiem pozostaje, że kwestie wstępu na teren postulowanej przez nas „Ścieżki Patriotycznej” określane być mogą dopiero po jej wzniesieniu. Truizmem musi wydawać się konstatacja, że Sejm RP posiada kompetencje do wydawania rezolucji. Art. 69 ust. 1 pkt 1 Regulaminu Sejmu RP wskazuje zarówno zakres przedmiotowy rezolucji, jak i tryb ich podejmowania. Obserwacja aktywności Sejmu RP niniejszej kadencji wskazuje, że w sprawach ważkich nie waha się on podejmować działań w tej właśnie formie. W naszej ocenie wszelkie oddziaływania mające na celu nie tylko ożywienie uczuć patriotycznych wśród Polaków, ale również podkreślenie fundamentalnej roli Parlamentu w tym trudnym dziele, jest właśnie taką ważką sprawą. Z tych właśnie względów postulujemy o podjęcie działań zmierzających do podjęcia stosownej rezolucji.

UZASADNIENIE

Patriotyczna ścieżka zaplanowana wokół gmachów Sejmu i Senatu jarzy się obietnicą unikalnego spotkania z żywym duchem polskiego parlamentaryzmu. Wypełniają ją odważne zamierzenia twórców społecznej inicjatywy, którzy pragną zachwycić młodzież kolorowymi instalacjami w formie ścian malowanych wyznaniami miłości do kraju i szacunku dla dostojników państwowych. Bezkompromisowa wizja drewnianego okrągłego stołu na tle imitacji ogniska rozgrzewa wyobraźnię perspektywą spotkań z politykami opowiadającymi o zawiłościach władzy w formie gawędy przy dźwiękach pieśni patriotycznych. Ta idylla wyrasta niby piękny kwiat z pękniętej płyty chodnikowej i pozwala zatopić się w delikatnych wyobrażeniach polskiej tradycji. Wypełnia ją idea przypomnienia, że wspólnie wypracowana umowa społeczna umacnia Dobro Wspólne i sprzyja każdemu, kto zechce otworzyć serce na opowieść o naszym dorobku narodowym. Autorzy projektu wzbudzają skrajne emocje, przemykając między troską o przyszłe pokolenia a pikantną prowokacją. Niejednemu wyda się osobliwe, że małe plastikowe orły z czekolady mają być sprzedawane w kiosku oferującym wyłącznie polskie towary, tak jakby cały świat pozostał poza granicami suwerennej edukacji. W zarysie wyłania się wizja budowy pawilonu i plenerowego amfiteatru, gdzie transmisje obrad parlamentu przedstawiane będą niczym królewskie spektakle, a w przerwach z czułością wspominać się będzie dawnych marszałków i najświetniejszych twórców ustaw. W źródle tej petycji tkwi jednak coś jeszcze bardziej intrygującego. Pojawia się plan ustawienia przy ścieżce ażurowych ścian, na których młodzież nakreśli graffiti z osobistymi refleksjami o współczesnym patriotyzmie, zbaczając być może w rejony buntowniczego artyzmu. Ten fragment dokumentu ujawnia najśmielsze marzenia i ukrytą tęsknotę za przełamaniem dobrze znanego schematu. Zachęca do sięgnięcia po pełen zapis petycji, aby dotrzeć do prawdziwie wybuchowej treści, która zawstydza obojętność i potrząsa tymi, którym wydaje się, że już wszystko o demokracji wiedzą. Najwytrwalszych nie zrazi lekka złośliwość pod adresem wyższych sfer politycznych i biznesowych, które lubią przyglądać się z dystansu takim działaniom. Nadmiar pewności siebie i przekonanie o własnej wyjątkowości topnieje w obliczu przedsięwzięcia otwartego na radość i wzajemną życzliwość. Platon nauczał, że surowość prawa często ginie w obliczu siły charakteru. Podobną refleksję prezentował Marek Aureliusz, który cenił czyn ponad słowo i w tym duchu wspólna wędrówka ścieżką wokół parlamentu staje się możliwa. Fundacja Dobre Państwo pragnie otworzyć ten pozornie hermetyczny świat, abyśmy nie zagubili się w labiryncie bezczynności. Outsiderski bon mot głosi, że kto śpi w zaciszu przekonania o swej elitarności, ten budzi się w niepojętej samotności. Przywołanie tej zgryźliwej maksymy niech stanie się zwiastunem nadchodzącej przemiany, dowcipnym kluczem do pokazania, że zaproszenie do budowy nowej umowy społecznej wystosowane jest do wszystkich, którzy wciąż wierzą, że autentyczna troska o ludzi może rozkwitnąć w najniezwyklejszych miejscach. Ta ścieżka zaprasza nie tylko do zadumy, lecz i do spotkania z historią, której fundament tkwi głęboko w glebie wspólnego losu. Niech każdy, kto przeczyta te słowa, stanie się współtwórcą rozległego pola inspiracji i pozwoli, by pragnienie dobrego państwa zakwitło w nim i wyzwoliło energię do dalszego działania. Bezczynność odsuwa człowieka od celu, a świadomość bywa najczystszym narzędziem łączenia sił ku poprawie przyszłości. Tak się rodzi nadzieja, która miarowo, chociaż z nieposkromionym zdecydowaniem, puka do drzwi Parlamentu. Parlament odwiedzają wycieczki patriotycznej młodzieży szkolnej z całej Polski. Kochają nasz kraj. Podziwiają parlamentarzystów. Uczą się zasad demokracji. Zafascynowani są procesem stanowienia prawa przez władzę ustawodawczą. Stają się, poprzez przykład, mądrymi obywatelami. Zwiedzanie „wiejskiej” jako wspomnienie i lekcja zostanie z nimi na całe życie. Sejm i Senat, a przede wszystkim stanowiący o dostojności organu ludzie są chlubą nas wszystkich, szczycimy się, będąc suwerenem, naszymi przedstawicielami i dziełem, które czynią. Czas by wokół budynków powstała ścieżka dydaktyczna. Upraszamy Was szlachetnych parlamentarzystów o zgodę i decyzję w formie Rezolucji o budowie infrastruktury pozwalającej przyszłym wyborcom na przyjazne i głębokie zanurzenie się w pięknie polskiego parlamentaryzmu. Ufundujmy sobie, naród sobie, cudowną przestrzeń edukacyjną z elementami muzealnictwa oraz elementami nowoczesnej lekcji patriotyzmu. Błagamy o małą infrastrukturę ogrodową i pawilon wystawienniczy. Apelujemy o kreatywne zredagowanie i podjęcie Rezolucji. Wierząc we wspaniałość parlamentarnych umysłów, w patriotyczny żar w sercach, w szczerość i głębokość miłości do ojczyzny oraz w ponadczasową mądrość i doświadczenie każdej z posłanek i posłów, senatorek i senatorów, pozwalamy sobie przedstawić poniższą niezobowiązującą inspirację. Zechciejcie nie odrzucać miałkich treści, zredagowanych przez lichych zbierających głosy od głosu pozbawionych. Niech się stanie dla Dobra Wspólnego. Ofiarujmy nam wszystkim w Polsce i w świecie fascynujące doznanie. Uczmy się pięknie w cudownej scenografii. Kochajmy współczesną formę dotarcia do młodzieży. Wykształćmy kreatywne kształcenie. Oczyma marzeń i wyobraźni widzimy i pokornie prosimy o akceptację. Postawienie szeregu ścianek, na których młodzież zechce w formule konkursowej pozostawić własne graffiti o miłości do kraju, o współczesnym patriotyzmie o podziwie dla dostojników państwowych oraz o wyznawanych ideałach i głoszonych wartościach. Przy ścieżce, wśród trawy, obok kwietników i ozdobnych krzewów, muszą się znaleźć godła orła ułożone z szyszek i roztartej cegły.  Piękna będzie aleja z odciskami stóp lub dłoni najznamienitszych z parlamentarzystów lub przedstawicieli władzy państwowej i duchowej Polski. By przyozdobić Ścieżkę w sposób komplementarny i zupełny, na drzewach warto by zawiesić proporce z herbami miast i być może powiatów. Wśród nich wzmożona patriotycznie młodzież mogłaby odmalowywać żywe obrazy chwil chwały i dostatku Rzeczypospolitej Polskiej. Widzowie i zwiedzający, by uchwycić rozliczne sensy tych przedstawień, usiąść by mogli na ławeczkach odtwarzających melodie patriotyczne. Pieśni prastare, dumne i godne. W chwilach szczególnie doniosłych ku niebu mogłyby wzlatywać lampiony w kształcie białych orłów. Marzenie, które zamienia się w rzeczywistość! Przeszłość, która wplata się w teraźniejszość! Konieczny jest kiosk, w którym dostępne będą produkty żywnościowe, oczywiście wyłącznie polskiej produkcji, pozwalające zwiedzającym zaspokoić pragnienie i nasycić głód fizjologiczny powstały w trakcie karmienia się informacją o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości kraju. Przebojem będą napoje z polskich owoców i warzyw, wyciskany sok z buraków, tłoczony nektar z dyni czy zakwas z jabłek i pora. Dobór produktów rekomendujemy wzorować na dokonaniach PKP Intercity i PLL LOT. Wymagany będzie drewniany, okrągły stół biesiadny, wokół którego zdrożona młodzież będzie mogła zasiąść do posiłku i regeneracji. Przy imitacji ogniska, na rękodzielniczych siedziskach, dostępne będą spotkania z politykami, którzy niczym mędrcy wspólnoty snuć będą pouczające opowieści. Scenografia pozwoli na wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych a skromny sprzed audio – video umożliwi występy karaoke z polskim repertuarem. Kluczowe okażą się muzyczne ławeczki zasilane energią słoneczną. Spoczywający kojeni będą subtelną melodią ludową tlącą się ze szczelin, poprzez zmysły do ośrodka pamięci i głębokich wzruszeń. Rozwadze twórców wzornictwa przemysłowego pozostawiamy zadaszenie instalacji i opcję delikatnego ogrzewania żerdzi w dni słoty i chłodu. Oczekiwane są tablice z postaciami Marszałków i przewodniczących klubów, ze znaną z plaż i zbócz górskich, dziurą obok, która pozwoli widzowi zrobienie sobie pamiątkowego zdjęcia z idolem lub idolką. Fontanna na skromnym oczkiem wodnym, oby z nenufarami i kolorowymi ozdobnymi rybkami da radość rzucenia pieniążkiem z nadzieją na szczęśliwy powrót. Wpływy z monet zasilą skromny budżet kancelarii i umożliwią poszerzanie atrakcyjności ścieżki z inicjatywy społecznej. Imprezy plenerowe potrzebują skromnej auli, minimalistycznego otwartego amfiteatru. Tam odbywać się będą spotkania w szerszym gronie, podczas których będziemy mieli radość podziwiania występów gości i gospodarzy. Zgrozą będzie zarzucić format widowisk tworzonych przez żywe obrazy. Instalacje wzorowane na Colosseum rzymskim, z udziałem żywych ludzi kreatywnie przypominać będą dni potęgi i chwały polskiego oręża i ducha mocarstwowej polityki. Oczywiście treści i scenki z przeszłości powinny być spuentowane odniesieniem do współczesności, szczególnie gdy prezentowane będą wyłącznie w datach świąt państwowych i kościelnych. Aż rwiemy się do współdzielenia scenariuszami scen rodzajowych i wzniosłych.   Sala audio – wizualna da szansę na transmisję obrad w formule na żywo, a w czasie dni nie obecności parlamentarzystów uraduje widzów projekcją treści archiwalnych. Obrad z obu Wysokich Izb i Komisji w trudzie wypracowujących przyszłość Polski. Szczęśliwie Dam i Mężów godnych mamy pod dostatkiem, by wypełnić figurami woskowymi nie jedną komnatę. Petytor nie potrafi rozstrzygnąć czy wystawiani będą także żywi i czy w całej postaci, czy też spoczniemy na popiersiach lub głowach. Oczywiście konieczna jest Izba pamięci i tradycji parlamentaryzmu. Przy trudnościach lokalowych, gdy pawilonik będzie zbyt mały, trzeba będzie się zadowolić izdebką. W każdym razie wśród peregrynacji ścieżką pośród budynków Sejmu i Senatu dostrzec zdołamy miniatury architektoniczne pereł polskiej chwały w historii i współczesności. Sugerujemy, ze skala miniatur 1:25 nie uroni niczego z detalu i z symboliki budynku i/lub budowli. Pamiętajmy, że w kiosku obok napojów i żywności muszą być pamiątki. Wdzięczne są lusterka z wizerunkiem ukochanej polityczki lub podziwianego polityka. Ręcznie strugane drewniane grzebienie. Fujareczki z tataraku. Miniaturowe krzesiwka i breloczki z hubką. Ekologiczne wytwory polskiej ludzkiej kreatywności – sztuki wolności. Kluczowe będzie dostępność malutkich różowych orłów z czekolady. Wersja ekskluzywna w kartoniku i bardziej dostępna w szarym papierze z recyklingu. Oczywiście w kiosku, tylko przypadkiem podobnym do wyeksploatowanego stylu RSW RUCH, nie dostępne będą produkty z innych regionów ani ze wschodu, ani ze zachodu, ani z południa i nie z północy. Tylko nasze polskie z Polski. Guma do żucia, szczególnie Donald z kalkomanią historyjki z pewnością będzie przeciw skuteczna w procesie patriotycznej edukacji. Rozchwytywane będą okolicznościowe kartki pocztowe z wizerunkami wielkich działaczy dla naszego dobra. Pamiętniki polityków. Dzieła zebrane mówców i erudytów polskiego parlamentaryzmu. Kolekcjonerskie artefakty, które miały kontakt z wybranymi wybitnymi postaciami współczesności.  Wszelkie etapy inwestycji, poczynając od koncepcji po program i ofertę wystawienniczą przeprowadzone zostaną w formie konkursu pod patronatem Konwentu Seniorów Parlamentu. Parlamentarzyści. O Panie i Panowie. Kochani, czy zechcecie wysłuchać i nas i nie odtrącać inicjatywy społecznej skierowanej ku podjęcia Rezolucji Erekcyjnej Patriotycznej Ścieżki, inwestycji dydaktycznej, zlokalizowanej na terenach niezabudowanych kompleksu budynków Sejmu i Senatu, wraz z ewentualnym wzniesieniem pawilonu wystawienniczego oraz małej architektury ogrodowej?   Uprzejmie informujemy, że Katarzyna Kosakowska oraz Witold Solski w imieniu Kancelarii Doradczej Solski i Partnerzy sp. z o.o. (KRS: 0000243668, nr w rejestrze wykonujących działalność lobbingową: 00446) wykonują zawodową działalność lobbingową. Działamy w przestrzeni ochrony praw człowieka, troszczymy się o wolność i własność, bronimy godności ludzkiej. Niniejszą petycję składamy na rzecz Fundacji Dobre Państwo, reprezentując Fundację jako podmiot wykonujący zawodową działalność lobbingową w procesie stanowienia prawa. Wskazujemy przy tym, że petycje są – dzięki powszechnej dostępności - jedyną realną gwarancją bezpośredniego udziału społeczeństwa w procesie ustawodawczym. Ich umiejscowienie w systemie prawnym w sposób jednoznaczny odróżnia je od skarg czy wniosków, co wskazuje, że petycje to instrument służący przede wszystkim ochronie dobra wspólnego i życia zbiorowego. Tak też powinny być traktowane przez organy je rozpatrujące. Prezydent RP i każda komisja parlamentarna mają niezwykle ważną z tej perspektywy prerogatywę – inicjatywę legislacyjną. Załatwienie przez organ władzy sprawy w rozumieniu ustawy o petycjach może więc polegać na podjęciu działań prawotwórczych. O te właśnie postulujemy, wskazując, że zmiana prawa, której się domagamy, jest istotna zwłaszcza w kontekście dobra wspólnego. Ustawa o petycjach, ustawa o lobbingu oraz inne przepisy regulują zasady udziału organizacji społecznych, również tych reprezentowanych przez lobbystów, w procesie stanowienia prawa. Odwołując się do tych przepisów prosimy o wskazanie terminu posiedzenia Komisji, na którym nasza petycja będzie rozpatrywana oraz o informację o sposobie załatwienia naszej sprawy.

Fundacja Dobre Państwo    Skontaktuj się z autorem petycji