List intencyjny do Posłów na Sejm VIII kadencji

W dniu 25 marca 2018 Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji złożyła na ręce Marszałka Senatu projekt zmiany ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Kodeks karny
(załącznik 1). W związku z tym, ruch społeczny DzielnyTata zwraca się z serdeczną i uprzejmą prośbą o poparcie działań zmierzających do wartościowych zmian obrębie kodeksu rodzinno – opiekuńczego oraz karnego, aby Nasze dzieci mogły przebywać z ze swoimi ojcami częściej i czerpać radość z wspólnie spędzanego czasu, a przede wszystkim abyśmy mogli brać czynny i aktywny udział w wychowaniu i opiece nad nimi. Dbanie o ich prawidłowy i pozytywny rozwój to cel naszego ojcostwa.

Jednomyślnie zgadzamy się z powszechnym przekonaniem, że należy partycypować w utrzymaniu dziecka, w celu zaspokojenia jego podstawowych i naturalnych potrzeb. Oprócz alimentacji, wyrażamy szczerą i nieprzymuszoną wole uczestnictwa w życiu Naszych dzieci, przekazywania im patriotycznych i społecznych wartości, a także uczenia ich właściwego postępowania w życiu. Preferujemy opiekę naprzemienna jako najlepszy model sprawowania opieki nad Naszymi dziećmi, gdyż uważamy, że równy dostęp dziecka do obojga rodziców po ich rozwodzie korzystnie wpłynie na ich rozwój. Warto jest także przytoczyć wiele pozytywnych aspektów sprawowania opieki naprzemiennej:

1.       Równy czas opieki pozwala na zachowanie relacji dziecka z obojgiem rodziców – z punktu widzenia potrzeb dziecka. Nieproporcjonalne ograniczenie czasu spędzanego z jednym z rodziców wpływa negatywnie na poczucie bezpieczeństwa dziecka. Ustalenie priorytetu jednego miejsca zamieszkania dziecka i związana z tym opieka sprawowana głównie przez jednego rodzica są silnie skorelowane z pojawianiem się u dzieci zjawiska alienacji rodzicielskiej i apatii. Zdaniem autora znaczna liczba prac naukowych wskazuje, że szczególnie nieobecność ojca po rozwodzie, bardziej niż inne czynniki, ma negatywny wpływ na emocjonalne samopoczucie dziecka.      

2.       Równy czas opieki zabezpiecza relacje rodziców z dzieckiem (tzn. z punktu widzenia potrzeb rodziców). Badania wskazują, że ograniczenie kontaktów z dzieckiem jednemu z rodziców często wpływa negatywnie na jego zdrowie fizyczne i emocjonalne, zwiększa także jego skłonność do depresji. Z kolei takie psychologiczne osłabienie rodzica wpływa negatywnie na poczucie własnej wartości dziecka.

3.       Równy czas opieki zmniejsza konflikt pomiędzy rodzicami i zmniejsza prawdopodobieństwo przemocy domowej. Dłuższe przebywanie na przemian u obojga rodziców sprzyja zmniejszaniu się liczby sytuacji konfliktowych (w porównaniu do sytuacji, gdy dziecko mieszka u jednego rodzica, a drugi ma możliwość jedynie krótkiego widywania dziecka, co wiążę się z częstszymi spotkaniami skonfliktowanych rodziców). Praktyka przyznawania opieki nad dzieckiem jednemu z rodziców i preferowanie jednego miejsca zamieszkania dziecka sprzyja eskalacji konfliktu w sądzie w czasie rozwodu, gdzie rodzice za wszelką cenę walczą o dziecko. Wprowadzenie opieki naprzemiennej (równej) jako formy priorytetowej zmniejsza tego typu konflikt pomiędzy rodzicami, ponieważ żaden z nich nie ma wtedy poczucia całkowitej utraty dziecka, a niższy poziom konfliktu jest korzystny dla dziecka.

4.       Równy czas opieki jest zgodny z preferencjami dzieci oraz ich poglądami o swoich potrzebach i własnym dobru. Dzieci zazwyczaj wykazują równe przywiązanie do ojca i matki. W naukowych badaniach ich preferencji po rozwodzie rodziców najczęściej wyrażają one silną potrzebę spędzania tyle samo czasu z matką, jak i ojcem (tzn. dzieci nie preferują mieszkania i spędzania większości czasu tylko z jednym rodzicem).

5.       Równy czas opieki jest zgodny z preferencjami rodziców i ich poglądami na temat potrzeb ich dziecka i jego dobra. W dobrowolnych porozumieniach pomiędzy rodzicami w sprawie opieki nad dzieckiem po rozwodzie dominuje ustalanie równego podziału obowiązków i takiego samego czasu spędzanego z dzieckiem.

6.       Równy czas opieki odzwierciedla opiekę nad dzieckiem przed rozwodem. Współczesne badania wskazują, że w normalnych rodzinach, gdzie matka i ojciec pracują, każdy z rodziców zajmuje się dzieckiem porównywalną ilość czasu (w przybliżeniu po połowie). Poglądy, że to głównie matka opiekuje się dzieckiem (jako uzasadnienie przyznawania matkom jedynej opieki.

7.       Równy czas opieki polepsza jakość relacji rodziców z dzieckiem. Więzy emocjonalnego przywiązania kształtują się poprzez wspólne uczestnictwo dziecka i rodzica w codziennych zajęciach, włączając w to nocowanie, zawożenie i odbieranie ze szkoły oraz zajęcia dodatkowe. Ograniczenie dziecku tego typu kontaktów z jednym z rodziców ma negatywny wpływ na jego związek emocjonalny z nim.

8.       Równy czas opieki zmniejsza koncentrowanie się rodziców po rozwodzie na „matematycznym” przestrzeganiu czasu wizyt danego rodzica z dzieckiem i zmniejsza liczbę sporów sądowych z tym związanych. Wyznaczenie jednemu z rodziców na stałe kontaktów w określone dni i godziny (np. typowe ograniczanie czasu do co drugiego weekendu i ewentualnych spotkań w tygodniu) nie uwzględnia zmieniających się potrzeb dziecka związanych z jego stanem rozwoju i wiekiem.

9.        Priorytet równego czasu opieki zapewnia bodźce do negocjacji, mediacji i rozwoju planu wychowawczego pomiędzy rodzicami. W systemie preferującym opiekę nad dzieckiem sprawowaną przez jednego rodzica nie ma bodźców do negocjacji i mediacji pomiędzy rodzicami, którzy liczą na „wygranie” prawa do opieki nad dzieckiem.

10.   Równy czas opieki zapewnia klarowne i spójne wskazówki dla sądowego podejmowania decyzji. W systemach prawnych preferujących przyznawanie opieki jednemu z rodziców sędziowie opierają się na specyficznych uprzedzeniach dotyczących „dobra dziecka”, nie uwzględniających współczesnych wyników badań naukowych dotyczących skutków takich decyzji na dzieci. Preferowanie w systemie prawnym równej opieki nad dzieckiem po rozwodzie nie jest wcale sprzeczne z „dobrem dziecka” i zapewnia zaspokojenie części jego potrzeb określonych na podstawie badań empirycznych

11.   Równy czas opieki zmniejsza ryzyko i nasilenie zjawiska alienacji rodzicielskiej. Alienacja rodzicielska wynikająca z ograniczenia czasu spędzanego z jednym z rodziców jest dla dziecka przeżyciem traumatycznym. Równy czas opieki nad dzieckiem przez obojga rodziców zmniejsza wyraźnie ryzyko wystąpienia tego syndromu.

12.   Równy czas opieki ułatwia wprowadzenie stałego porządku wychowawczego, gdyż rodzice łatwiej znoszą system opieki naprzemiennej. Zdaniem autora system wymuszający jedno miejsce zamieszkania dziecka przy jednoczesnym ograniczeniu kontaktów dziecka z drugim rodzicem jest „prawnym koszmarem”, w którym często jeden z rodziców zabiega o możliwość spędzania większej ilości czasu z dzieckiem, podczas gdy drugi stara się ograniczać te kontakty. System, w którym dziecko jest wychowywane równą ilość czasu na przemian przez oboje rodziców jest przez nich łatwiej akceptowalny, nawet jeżeli jest narzucony przez sąd.

13.    Równy czas opieki spełnia zasady sprawiedliwości społecznej w odniesieniu do ochrony praw dziecka i w największym stopniu zapewnia ochronę relacji dziecka z obojgiem rodziców

14.   Równy czas opieki spełnia zasady sprawiedliwości społecznej w odniesieniu do władzy, autonomii, równości, praw i obowiązków rodziców

Stowarzyszenie "Teraz My". Błażej Pęszyński zam. Kaszubska 3/27, 87-800 Włocławek    Skontaktuj się z autorem petycji