STOP PRZEMOCY WOBEC DZIECI

Dziś jestem babcią, ale jak każdy człowiek byłam też dzieckiem. Takim które przeżyło swoje piekło. Bicie, wyzwiska, ciągłe kary, tak każdy dzień się zaczynał i tak każdy dzień się kończył. I jeszcze była noc. Jeśli w nocy w czasie snu (a miałam wątpliwy "zaszczyt" spać z "mamusią")i niechcący "rzuciłam się" przez sen, to i w nocy budził mnie grad ciosów pięścią na oślep. Bo obudziłam "mamusię". Ja nigdy nie byłam dzieckiem, byłam tylko g.... który był odpowiedzialny za wszystko co złe.
To było piekło które pamiętam do dziś, i po którym zostały ślady nie tylko w psychice, ale i na kartach lekarskich.
Codziennie niemal słychać o przemocy wobec Dzieci, o Ich strasznej i często jakże bolesnej i poniżającej śmierci. Zróbmy coś wreszcie, by te Dzieci które zginęły i którym pomóc już nie można były ostatnimi które spotkało bestialstwo ze strony tych, co mieli je chronić.
Zróbmy to żeby wspomnienia z dzieciństwa nie straszyły, tylko były czymś do czego się tęskni i często chętnie wraca.