Edukacja służb społecznych na temat zwierząt domowych podopiecznych.
Teoretycznie, pracownicy ośrodków pomocy społecznej, asystenci rodzin, kuratorzy społeczni i sądowi oraz mnóstwo innych pracowników służb społecznych, mają wspólny cel – pomagać ludziom w potrzebie. Nie tylko finansowo. Pomoc jest skuteczna wyłącznie wtedy, kiedy ma charakter systemowy - kiedy uwzględnia wszystkich domowników oraz ich relacje.
W praktyce, ignorowani są liczni i bardzo ważni „domownicy”, odgrywający ogromną, niezaprzeczalną rolę w budowaniu wszystkich relacji, rodzinnych i społecznych – domowe zwierzęta. Ignorancja ta ma dramatyczne skutki zarówno dla pracowników, jak i podopiecznych systemu, dla tych, którzy chcą nieść ludziom prawdziwą pomoc i dla tych, którym na sercu leży los krzywdzonych zwierząt; dla posiadaczy zwierząt i ich sąsiadów; dla nas wszystkich.
----------------------------------
Warszawa,14 grudnia 2017 r.
Do Prezesa Rady Ministrów
i Ministrów właściwych ds. Systemu wsparcia społecznego, kurateli społecznej i sądowej oraz pieczy zastępczej w Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej
Aleje Ujazdowskie 1/3
Warszawa
Szanowny Panie Premierze,
Szanowni Państwo,
postulujemy uzupełnienie programu przygotowania zawodowego służb społecznych o znajomość „Ustawy o ochronie zwierząt” oraz podstawową wiedzę na temat zachowania zwierząt. Równocześnie, wnosimy o wpisanie do zawodowych kompetencji kuratorów społecznych i sądowych, pracowników socjalnych oraz pieczy zastępczej, możliwości praktycznego wykorzystania w pracy środowiskowej wiedzy na temat zwierząt domowych. W celu stworzenia merytorycznych podstaw dla rozszerzenia programu przygotowania zawodowego, o którym mowa powyżej, postulujemy powołanie Interdyscyplinarnego zespołu specjalistów zajmujących się wsparciem społecznym, terapią behawioralną ludzi i etologią (behawioryzmem) zwierząt.
Za naszymi postulatami przemawiają następujące względy:
- bezpieczeństwo własne i innych,
- prestiż zawodu,
- podniesienie efektywności pracy środowiskowej i profilaktyka agresji,
- przestrzeganie obowiązującego prawa,
- podniesienie standardów opieki nad zwierzętami domowymi,
- obniżenie kosztów przeciwdziałania bezdomności zwierząt.
W rodzinach, z których wywodzą się Podopieczni systemu wsparcia społecznego, kurateli i pieczy zastępczej jest dużo zwierząt domowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami i wskazówkami metodycznymi, efektywna praca z Podopiecznymi wymaga uwzględniania wszystkich uczestników systemów rodzinnych. Nie trzeba być miłośnikiem zwierząt, żeby zrozumieć, jak ważną rolę odgrywają one w kształtowaniu ludzkich postaw, emocji i relacji. Trudne do przecenienia jest też ich znaczenie terapeutyczne. Mimo to, Autorzy rozporządzeń, regulaminów i raportów, jedyne miejsce dla tych „domowników” przewidują w rubryce „liczba ataków i pogryzień”. Wszystkim incydentom i problemom związanym ze zwierzętami winni są ludzie. Za zwierzęta domowe, tak samo jak za dzieci, odpowiedzialni są ich opiekunowie. Nieznajomość tego prawa, wynikająca z ignorancji lub zwykłego niedopatrzenia, nie zdejmuje odpowiedzialności z nikogo.
Upowszechnienie znajomości praw i obowiązków opiekunów zwierząt oraz wiedzy o zachowaniu zwierząt znacząco podniosą poziom bezpieczeństwa, nie tylko pracowników służb społecznych. Wzmocnią też pozycję i prestiż Kuratorów oraz Pracowników socjalnych, zwłaszcza w środowisku amatorów gatunków i ras uważanych za niebezpieczne. Nowe kompetencje i możliwość skorzystania z fachowego wsparcia terapeutów ludzi i zwierząt ułatwią skuteczną pomoc w rozwiązywaniu ludzkich problemów, pozwolą też uniknąć wielu kolejnych dramatów.
Powołanie interdyscyplinarnego zespołu specjalistów zajmujących się wsparciem społecznym, terapią behawioralną ludzi i etologią (behawioryzmem) zwierząt w celu opracowania i wdrożenia profesjonalnego programu edukacyjnego nie przekracza możliwości organizacyjnych i finansowych Państwa Polskiego.
Umiejętne włączenie tematyki zwierząt do kompetencji służb społecznych to również skuteczna forma profilaktyki agresji, podniesienia standardów opieki nad zwierzętami domowymi oraz zmniejszenia kosztów przeciwdziałania bezdomności zwierząt. Przyzwolenie na agresję i okrucieństwo wobec słabszych i bezbronnych przeważnie wynikają tyleż z bezmyślności, co z braku wiedzy. Towarzyszy im często infantylizacja stosunku do zwierząt objawiająca się m.in. naiwną antropomorfizacją domowego pupila. Kiedy zwierzę nie spełnia absurdalnych, niezgodnych z naturą oczekiwań, budzi niezadowolenie i agresję, aby w końcu podzielić los „zepsutej zabawki”, której można się pozbyć bez skrupułów. Sztywne rozgraniczenie - „my pracujemy z ludźmi, niech inni zajmą się zwierzętami” - jest przeszkodą w efektywnym niesieniu pomocy w rozwiązywaniu problemów beneficjentów wsparcia społecznego, jak i ich wszystkich Podopiecznych.
Realizacja naszych postulatów jest zgodna z duchem obowiązujących praw. Nie wymaga nowelizacji żadnych ustaw ani nakładów na dodatkową infrastrukturę tylko właściwych decyzji wykonawczych. Racjonalnych rozwiązań systemowych nie zastąpią bowiem ani rozproszone projekty, ani dorywcze szkolenia, ani wolontariat.
Beata Krupianik; Fundacja "KARUNA - Ludzie dla Zwierząt", ul. Chodecka 14/13, 03-350 Warszawa;
Magdalena Madajczyk, Natasza Pęcherzewska; Fundacja Dogtor ul. Wolności 1A, 81-324 Gdynia;
Magdalena Panfic, ul. Barska 7/9 m. 129, 02-315 Warszawa;
Dorota Sumińska, ul Spokojna 18, 05-152 Cybulice Małe;
Anna Taigner, ul. Fredry 19, 22-400 Zamość;
Anna Zajączkowska, Baraniec 9, 06-456 Ojrzeń;
Małgorzata Kaminska, 608 Cedar Lk. Rd Cedar Lake, Nova Scotia, Kanada