#88: -  

 W polskim prawie są wystraczjące przepisy, aby podważyć te umowy np.

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byle jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Klauzule indeksacyjne sprzeciwiają się naturze stosunku. Był na ten temat bardzo dobry artykuł w onet. pl. Poszukam to wkleję. Chodziło niej wiecej o to, że w prawie bankowym nie ma takiego zapisu, na podsatwie którego można było zamieścić w umowie taką klauzulę, abstrahując już od wpisu tych klauzul do rejestru.

#90: m-ka - Re:  

 Klauzule indeksacyjne sprzeciwiają się naturze stosunku. Był na ten temat bardzo dobry artykuł w onet. pl. Poszukam to wkleję. Chodziło niej wiecej o to, że w prawie bankowym nie ma takiego zapisu, na podsatwie którego można było zamieścić w umowie taką klauzulę, abstrahując już od wpisu tych klauzul do rejestru.

To zaczyna iść w ciekawym kierunku - bardzo proszę o ten link do artykułu.

Jeżeli coś się w moim komentarzu nie spodoba proszę nie traktować mnie jako osoby broniącej banki - raczej jako adwokata diabła, który na wszelki wypadek szuka dziury w całym, by wypracować najlepsze rozwiązanie :)

Na podstawie mojej umowy kredytowej (d. BRE Bank, kredyt waloryzowany CHF), jako kwota kredytu wymieniona jest wielkość w wyrażona PLN.

Pewnym dodatkowym potwierdzeniem tego stanu są prowizje bankowe i ubezpieczenie również wyrażone w PLN.

Do kwoty kredytu odwołuje się później następujący dalszy zapis umowy dot. warunków kredytu:

"[bank] udziela Kredytobiorcy (...) Kredytu (...) w kwocie określonej w (odwołanie do miejsca umowy z kwotą wyrażoną w PLN), waloryzowanego kursem kupna CHF (dotyczy początkowego przeliczenia kwoty wyrażonej w PLN na CHF). Kwota kredytu wyrażona w CHF jest określona na pdst. kursu kupna CHF (...)"

Co dość istotne, ostateczna "kwota kredytu wyrażona w CHF" nie jest zapisana w umowie, z uwagi na jej wyliczanie w dniu uruchomienia kredytu. W umowie jest tylko niewiążąca kwota orientacyjna, zależna od kursu bankowego, którego wykorzystanie zostało w przypadku mechanizmu waloryzacyjnego podważone przez sąd, z uwagi na możliwość manipulacji przez bank (z wyliczeń wyszło mi, że kurs bankowy był o ponad 2.5% odległy od kursu NBP).

Dalej w umowie znajduje się uznana za nielegalną klauzula waloryzacyjna, czyli mechanizm przeliczania rat wyrażonych w CHF na PLN z użyciem kursów bankowych.

W tym miejscu warto przytoczyć art. 358 128) KC:

Art. 358.128)

§ 1. Jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.

§ 2. Wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonana.

Wracając do waluty kredytu, umowa jednoznacznie wymienia tylko kwotę w PLN.

Z uwagi na unieważnienie mechanizmów waloryzacyjnych, pomimo przewidzenia harmonogramu spłat w CHF, nie wiadomo jak to obliczenie wykonać (przypominam jednak art. 358 128) KC ).

Dorzuciłbym jeszcze jeden przepis z KC:

Art. 359.

(...)

§ 21.131) Maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne). [aktualnie 4*3%=12%]

§ 22.131) Jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne.

Co z tego wszystkiego zdaje się wynikać?

Jest umowa kredytowa dotycząca kredytu wypłaconego przez bank w PLN, ze zdekompletowanym mechanizmem waloryzacji.

Pierwsza rzecz, że biorąc pod uwagę początkowe przeliczenia PLN -> CHF po ustalanym przez bank kursie (a nie NBP), oraz nadpłaty części odsetek wynikających z zakwestionowanych przez sąd zapisów dot. oprocentowania i waloryzacji, istnieje roszczenie do banku dotyczące ok. 5% wartości kredytu.

Po drugie, po przeliczeniu odsetek z CHF na PLN może się okazać, że płacone odsetki w ujęciu PLN były wyższe niż 4 * stopa lombardowa. To drugie potencjalne źródło roszczenia.

Po trzecie - naprawienie przez bank obu wymienionych wyżej szkód mogłoby być dla niego rozwiązaniem niezwykle korzystnym. Rozbicie mechanizmów waloryzacyjnych przez sąd i potwierdzenie ich wpisania na listę klauzul zakazanych UOKiK, przy równoczesnym wyrażeniu wiążącego zobowiązania wyłącznie w PLN, mocno sugeruje uznanie umowy za kredyt udzielony w PLN i oprocentowany stopą wskazana w umowie.

Jest jeszcze ryzyko związane z art. 357 1 126):

Art. 3571.126)

Jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo groziłoby jednej ze stron rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu inte-resów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, oznaczyć sposób wykona-nia zobowiązania, wysokość świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy. Rozwiązując umowę sąd może w miarę potrzeby orzec o rozliczeniach stron, kieru-jąc się zasadami określonymi w zdaniu poprzedzającym.

oraz art. 358 1 129) par. 3:

Art. 3581.129)

(...)

§ 3. W razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie.

A to jeszcze nie koniec... :)

***

Zapraszam na grupę na FB: https://www.facebook.com/groups/nabicifrankowcy/