Petycja w sprawie ochrony historycznych nawierzchni kamiennych na obszarze Starego Miasta w Poznaniu
Skontaktuj się z autorem petycji
Odpowiedź na kolejne pismo UM
2021-10-03 10:46:49Katarzyna Zaworska, Alicja Biała
Remont płyty Starego Rynku - pdpisana umowa!
2021-07-14 12:36:33Szanowni Państwo,
dziś ukazała się informacja o podpisaniu umowy dot. remontu płyty Starego Rynku
Nadal zbieramy podpisy pod petycją. Zachęcam do nagłaśniania naszej petycji w mediach społecznościowych oraz wśród znajomych oraz komentowania sprawy w mediach publicznych
Pozdrawiam
Katarzyna Zaworska
Katarzyna Zaworska, Alicja Biała
Pismo do UM w Poznaniu. Odpowiedź na stanowisko Urzędu Miasta
2021-07-06 08:00:01Szanowni Państwo,
Przekazujemy treść pisma skierowanego do Prezydencta Miasta Poznania w odpowiedzi na przesłane na nasze ręce Stanowisko Miasta w sprawie zachowania historycznego bruku na Starym Rynku w Poznaniu. W piśmie odnieśliśmy się do wszystkich argumentów zawartych w otrzymanej odpowiedzi z Urzędu Miasta:
Szanowny Panie Prezydencie
Dziękujemy za przesłane „stanowisko Miasta” dotyczące naszej petycji w sprawie ochrony historycznych nawierzchni kamiennych na obszarze Starego Miasta w Poznaniu. Ponieważ argumenty przedstawione w Państwa piśmie nie są dla nas przekonujące, podtrzymujemy nasze postulaty i przekazujemy na Pana ręce kolejne podpisy pod naszą petycją (wraz z komentarzami sygnatariuszy), która nadal pozostaje aktualna. Odnosząc się do Państwa odpowiedzi, prosimy o zwrócenie uwagi na następujące kwestie:
• Dostępność przestrzeni Starego Rynku oraz dofinansowanie z Unii Europejskiej i standardy unijne. Nie kwestionujemy konieczności remontu nawierzchni Rynku i okolicznych ulic. W naszym przekonaniu istnieje jednak możliwość dostosowania przestrzeni Starego Miasta dla pieszych, osób z wózkami oraz osób z niepełnosprawnościami bez niszczenia zabytkowego charakteru tego miejsca oraz znacznie niższym kosztem, niż jest przewidywany – dzięki odpowiedniemu wykonaniu podłoża i spoin pomiędzy kostkami oraz zapewnieniu ciągów komunikacyjnych dla osób z wózkami i poruszających się na wózkach, w postaci równych chodników, pasów komunikacyjnych w płycie rynku, prowadzących do Ratusza, Arsenału, Wagi i innych budynków oraz obniżenia lub likwidacji krawężników. Wskazywany przez Państwa stan techniczny nawierzchni (pofalowana nawierzchnia, duże szczeliny pomiędzy kostkami) nie wynika ze zniszczenia kamiennej kostki, tylko z braku bieżących napraw i konserwacji płyty Rynku. Od setek lat wiadomo, że nawierzchnie brukowe mają to do siebie, że wymagają odpowiednio przygotowanego podłoża, fachowego, równego i ciasnego ułożenia kamienia oraz regularnej konserwacji, przekładania, wyrównywania, uzupełniania spoin. Samo stwierdzenie słabej nośności podłoża nie powinno przekładać się na konieczność wymiany kamiennej kostki, ponieważ dobrze wykonana podbudowa jest wymagana zarówno przy przełożeniu istniejącego bruku, jak i wykonaniu nowej nawierzchni. Również konieczność wykonania remontu czy wymiany istniejącej infrastruktury podziemnej, regulacji odprowadzenia wód opadowych jest bezdyskusyjna, ale nie ma żadnego związku z koniecznością wymiany starej kostki na nową. Wracając do kwestii dostępności - proponowane przez Państwa rozwiązanie ułożenia starego bruku w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy śródrynkowej, czyli stworzenie wyspy „nierównego” bruku na środku Rynku, nie gwarantuje pełnej dostępności do najważniejszych budynków na Rynku, np. ratusza, wagi miejskiej czy arsenału, w przeciwieństwie do rozwiązań wskazanych w naszej petycji. Dofinansowanie uzyskane z Unii Europejskiej jest ważnym argumentem, jednak zapewne przyznanie tej kwoty nie jest warunkowane likwidacją starego bruku. Wystarczyłoby, gdyby przedstawiony projekt zakładał zwiększenie dostępności, co można osiągnąć innymi metodami. 30 mln zł dofinansowania z Unii Europejskiej to oczywiście kwota niebagatelna, choć przy ogromnym przekroczeniu szacowanych kosztów inwestycji, (ostatnio właśnie o ok. 30 mln w stosunku do kosztów zakładanych), ocenianych obecnie na ponad 120 mln wydaje się, że przy założeniu wykorzystania starego materiału, koszty inwestycji można by znacznie obniżyć (zapewne co najmniej o kwotę przyznaną z Unii Europejskiej). Warto natomiast zajrzeć na oficjalną stronę Rady Europy, tam, gdzie omawiana jest Konwencja dotycząca wartości dziedzictwa kulturowego dla społeczeństwa (Faro2005), co sugeruje władzom Miasta jeden z sygnatariuszy naszej petycji - kierownik Katedry Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, żeby przekonać się, że to nie tylko katedry, zamki i pałace, ale zwykły kawałek bruku jest symbolem dziedzictwa historycznego (https://www.coe.int/en/web/culture-and- HYPERLINK "https://www.coe.int/en/web/culture-and-heritaga/_faro-con_yention"heritage/faro-convention)
· Pomnik Historii i szacunek dla dziedzictwa historycznego i kulturowego oraz Park Kulturowy Stare Miasto. W swoim piśmie podkreślają Państwo wagę Starego Miasta jako miejsca, które w 2008 roku zostało uznane za Pomnik Historii oraz związaną z tym faktem konieczność zapewnienia badań archeologicznych podczas inwestycji. Pomnik historii to jedna z pięciu form ochrony zabytków wymienionych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Uznanie zabytku za Pomnik Historii jest szczególną formą nobilitacji. Terminem tym określa się zabytek nieruchomy o szczególnym znaczeniu dla kultury naszego kraju, najcenniejsze obiekty o wartościach materialnych i niematerialnych oraz znaczeniu dla dziedzictwa kulturowego naszego kraju. „Poznań jest jednym z najstarszych miast polskich” - czytamy w rozporządzeniu podpisanym przez Prezydenta Polski z 2008 r. (Dz.U. 2008 nr 219 poz.1401) - „Poznań - historyczny zespół miasta stanowi przestrzeń o wyjątkowej wartości historyczno-kulturowej, kształtowanej konsekwentnie w przeciągu tysiąca lat (...) prezentuje wybitne walory artystyczne oraz historyczne”. Poznań został uznany za Pomnik Historii nie tylko ze względu na nawarstwienia kulturowe, czyli to, co znajduje się pod ziemią, ale również ze względu na wspomniane walory artystyczne i historyczne, w tym jeśli chodzi o obszar Starego Rynku - rozplanowanie ulic, zachowane „od XIII wieku w prawie niezmienionym stanie”. Dalej czytamy w Rozporządzeniu: „II wojna światowa spowodowała zniszczenia przede wszystkim w staromiejskiej części Poznania. Po wojnie odrestaurowano zniszczone obiekty w oparciu o przekazy ikonograficzne i inwentaryzację”. Nieodłącznym elementem stanowiącym o zabytkowym charakterze tego miejsca, obok historycznej i odtworzonej po II wojnie światowej zabudowy jest historyczny bruk, przywrócony w trakcie powojennych działań rewaloryzacyjnych. Dlatego też skupienie się wyłącznie na zapewnieniu badań archeologicznych podczas planowanej inwestycji jest nieporozumieniem. Badania archeologiczne są ważną i konieczną częścią każdego procesu inwestycyjnego prowadzonego na terenie wpisanym do rejestru zabytków, niezależnie od tego, czy zabytek jest uznany za Pomnik Historii, czy nie. Warto natomiast podkreślić rolę Narodowego Instytutu Dziedzictwa, zarówno w trakcie procedury występowania z wnioskiem do Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w sprawie uznania przez Prezydenta RP zabytku nieruchomego za Pomnik Historii jak i w monitorowaniu Pomników Historii - dla zapewnienia zabytkom właściwej ochrony i zachowania ich dla przyszłych pokoleń. Jednym z elementów procedury monitoringu, wdrażanej od stycznia 2019 roku, jest ocena ryzyka jakie rodzą zmiany i procesy zachodzące przy zabytku, na jego terenie i w jego otoczeniu. Stąd pytanie, czy Urząd Miasta jako inwestor wystąpił do Narodowego Instytutu Dziedzictwa z prośbą o opinię dotyczącą wpływu planowanej inwestycji na zabytkowe wartości Starego Miasta w Poznaniu? Prosimy o przekazanie informacji na temat wyników analizy wpływu planowanej inwestycji na zabytkowy charakter Starego Miasta w posiadanej przez Państwa Opinii NID. Należy tu podkreślić, że Stare Miasto w Poznaniu, w tym rejon Starego Rynku, zostało uznane za Pomnik Historii w takiej a nie innej formie, a więc ze starym brukiem na Rynku i okolicznych uliczkach, a w treści Rozporządzenia RP o uznaniu Starego Miasta w Poznaniu za Pomnik Historii doceniono powojenną odbudowę i rewaloryzację Starego Miasta. Należy w tym miejscu wspomnieć również o utworzonym w 2018 r. Uchwałą Rady Miasta Poznania „Parku Kulturowym Stare Miasto”. W paragrafie 3 punkt 2 podpunkt 8 Uchwały Rady Miasta czytamy, że Celem uchwały jest dążenie do „ochrony historycznych nawierzchni kamiennych”, zaś w paragrafie 14 punkt 1: „W zakresie nawierzchni ciągów komunikacyjnych ustala się konieczność zachowania historycznego materiału kamiennego, z dopuszczeniem rewaloryzacji i uzupełnień materiałem kamiennym”. Wymianę starej nawierzchni na nową na znacznej części Rynku trudno uznać za rewaloryzację lub uzupełnienie nowym materiałem kamiennym. Jest to po prostu zastąpienie starego historycznego materiału nowym. Rewaloryzacja natomiast w założeniu polega m.in. na maksymalnym wykorzystaniu walorów (w tym materiałów) historycznych, łącznie z odbudową czy przywróceniem niezachowanych elementów. Przykładem wzorcowo wykonanej rewaloryzacji, docenionej zresztą w treści rozporządzenia w sprawie ustanowienia Poznania Pomnikiem Historii - są powojenne działania związane z odbudową i rewaloryzacją Starego Miasta w Poznaniu. Oprócz odbudowy zrujnowanych zabytkowych budynków przywrócono kamienną rzędówkę na Rynku i uliczkach przyrynkowych - w oparciu o przekazy ikonograficzne. Trzeba przypomnieć, że granitowa rzędówka, obok kocich łbów i granitowych płyt, była obecna na Rynku od końca XIX w. Kostka ta widoczna jest jeszcze na archiwalnych zdjęciach powojennych dokumentujących odbudowę. Po zniszczeniach wojennych i likwidacji torowisk tramwajowych, nawierzchnia Starego Rynku była sukcesywnie uzupełniana kamieniem zwożonym z ulic Poznania podlegających asfaltowaniu. Proces ten trwał długo, do lat 90-tych XX w., ale zapoczątkowany był w latach powojennych, i przeprowadzony został dużym wysiłkiem kolejnych władz miasta. Dziś jest przykładem wzorcowo przeprowadzonej powojennej rewaloryzacji oraz konsekwentnej myśli konserwatorskiej. Warto zajrzeć do Wydawnictwa Miejskiego Posnania z 2017 r. „Stare Miasto w Poznaniu. Zniszczenie-odbudowa-konserwacja 1945-2016”. Jeden ze współautorów tej pozycji, Miejski Konserwator Zabytków w Poznaniu w latach 1955-1973, dr Henryk Kondziela jest sygnatariuszem naszej petycji. Warto jeszcze raz zacytować słowa osoby, której wkład w powojenną rewaloryzację Starego Rynku jest niepodważalny: „W pełni popieram petycję (...) w sprawie pozostawienia historycznej nawierzchni Starego Rynku w Poznaniu. Jest to (...) przykład zastosowania nawierzchni z kamiennej kostki układanej rzędowo, stanowiący wzorcowe rozwiązanie posadzki rynku w nawiązaniu do tradycji bruku na rynkach staromiejskich w Polsce i dlatego bezwzględnie powinien podlegać ochronie konserwatorskiej”
· Konieczność ułożenia na nowo nawierzchni, standardy jakościowe starego bruku oraz niedostateczna ilość starej kostki i koszty ewentualnego zakupu zabytkowej kostki. W swoim piśmie przekonują Państwo, że jakość historycznego materiału kamiennego dla ułożenia funkcjonalnej nawierzchni jest niedostateczna. Wydaje się, że dla rzetelnej analizy istniejącego materiału konieczne byłoby jego zdemontowanie i przeliczenie. Jeśli rzeczywiście zabrakłoby historycznego materiału dobrej jakości, nic nie stoi przecież na przeszkodzie wykonaniu koniecznych uzupełnień z nowego materiału, opracowanego podobnie do historycznej kostki rzędowej lub zakupu historycznego materiału. Koszt takiego rozwiązania, przy założeniu wykorzystania większości istniejącej kostki z pewnością będzie niższy niż zakup nowego materiału dla całej powierzchni Rynku. Ponadto uważamy, że bruk wbudowany w płytę rynku jest „słabej jakości” nie ze względu na niską jakość samego kamienia, ale z uwagi na wspomniane przez Państwa liczne naprawy i doraźne usuwanie awarii, przeprowadzane latami bez poprawy jakości podbudowy i uzupełniania spoin. Niezwykle trudno jest zniszczyć czy uszkodzić granitową kostkę o tak dużym przekroju, czyli problem sprowadza się, jak już wykazano wyżej - do braku bieżącej konserwacji nawierzchni. Z kolei zróżnicowany rozmiar czy kolorystyka kostki nie powinny być problematyczne w historycznych przestrzeniach, gdzie nie wszystko jest pod sznurek i według szablonu. Właśnie takie pozorne niedoskonałości stanowią walor historycznych materiałów i przestrzeni, nadając im pożądanego wrażenia dawności i zabytkowości. Uważamy natomiast za słuszne odejście od pomysłu szlifowania starej kostki, ponieważ wiąże się to ze zniszczeniem historycznego materiału i prowadzi do utraty zabytkowego charakteru nawierzchni jaki daje faktura starego bruku. Zgadzamy się z Państwem, że "Jedynym sposobem na zachowanie historycznego bruku, z jednoczesnym uzyskaniem równości nawierzchni w głównych ciągach komunikacyjnych” jest wprowadzenie zróżnicowanego materiału w poszczególnych obszarach rynku. Jednak czym innym jest wprowadzenie ciągów komunikacyjnych z nowego równego kamienia - dla zwiększenia dostępności tej przestrzeni, a czym innym wymiana starego kamienia na nowy na niemal całej powierzchni Rynku, z pozostawieniem jedynie wysepki zabytkowego kamienia wokół zabudowy śródrynkowej. Takie rozwiązanie wprowadzi dodatkowo chaos wynikający z dzielenia (szatkowania) powierzchni płyty rynku, przez wprowadzenie zbyt dużej ilości materiałów zróżnicowanych kolorystycznie, materiałowo i fakturowo, co doprowadzi do wizualnego zamieszania. Powierzchnia Rynku stanie się przez to wrażeniowo mniejsza.
· Słuszność podjętych decyzji, niemożność wykonania nawierzchni z historycznych materiałów, oczekiwania użytkowników. Odnosząc się do Państwa przekonania o słuszności podjętych decyzji, musimy ponownie podkreślić, że argumenty przywołane przez Państwa zupełnie nas nie przekonują. Nie negujemy standardów jakościowych nowego materiału, jednak nadal uważamy, że priorytetem w zabytkowej przestrzeni jest pozostawienie historycznych kamiennych nawierzchni, a przyjęte przez Państwa założenie nie tylko nie przyniesie oczekiwanego efektu estetycznego i nie spełni oczekiwań wszystkich użytkowników przestrzeni Starego Rynku, ale przyczyni się do zniszczenia zabytkowego charakteru tej niewielkiej ale cennej przestrzeni. Przekonanie, że nie da się ułożyć funkcjonalnej nawierzchni ze starego kamienia wynika być może z braku konsultacji z fachowcami, osobami, które mają wieloletnie doświadczenia w pracy przy obiektach zabytkowych, a także uprawnienia do projektowania, kierowania pracami i nadzorowania prac konserwatorskich i robót budowlanych przy obiektach zabytkowych i w zabytkowych przestrzeniach. Założenie, że starego bruku „nie da się ułożyć” jest zasadniczo błędne, i sprowadza się do tego, że trudno dziś o dobrych brukarzy. Bruk od setek lat, aby spełniał swoją funkcję, musi być przekładany, a spoiny uzupełniane. Jakoś przez setki lat się dało. Oczywiście można zabetonować wszystko i zaspoinować na sztywno, ale oprócz tego, że efekt będzie niesatysfakcjonujący pod względem braku dostosowania do zabytkowego charakteru Starego Rynku, to jeszcze wygenerujemy problemy z pękaniem nawierzchni, osiadaniem oraz odprowadzaniem i odparowywaniem wody. Z kolei dostępność dla osób z wózkami i z niepełnosprawnością można zapewnić w inny sposób, nie niszcząc charakteru tego miejsca, o czym piszemy w naszej petycji. Warto przywołać jeszcze raz opinię jednego z sygnatariuszy naszej petycji, architekta z 40-letnim stażem w pracy przy obiektach zabytkowych, pana Zbigniewa Antczaka: „...dlaczego przy remontach nawierzchni nie stosujemy sprawdzonych rozwiązań technicznych, wymyślamy nowe, niesprawdzone, generalnie wymagające napraw w okresach gwarancyjnych. Przy istniejących obecnie nawierzchniach kamiennych była przestrzegana zasada przez wieki - takie nawierzchnie co jakiś czas przekładało się, likwidowało nierówności i powiększające się szczeliny pomiędzy brukiem. Bruki jak każda inna nawierzchnia wymagają stałej konserwacji - wystarczyłoby regularnie uzupełniać fugi i nawierzchnia spełniałaby jeszcze wiele lat swoją podstawową funkcję. (...) Płyta Główna, jej nawierzchnia, jest integralnym elementem Starego Rynku. Jej przebudowa zmieni diametralnie obraz Starówki i stanie się ona dekoracją współczesnej wizji”. Być może warto, przed podjęciem tak ważnych decyzji oraz wydatkowaniem ogromnych publicznych środków wysłuchać specjalistów, osób związanych od lat z ochroną zabytków, konserwatorów, archeologów, historyków sztuki, architektów z doświadczeniem (nie każdy architekt czy krytyk architektury ma wiedzę i doświadczenie w pracy przy zabytkach tak jak nie każdy historyk sztuki ma wiedzę z dziedziny ochrony zabytków). Ponownie przytaczamy wypowiedzi fachowców załączone do naszej petycji. Warto również wsłuchać się w głosy mieszkańców miasta, załączamy wydruki komentarzy zawarte w deklaracjach złożonych pod naszą petycją na stronie petycjeonline.pl. Oto część z nich: „Bez starych bruków nie ma starego miasta. (Cała) Europa szanuje (swoje) bruki po których chodziły i jeździły pokolenia”, „Zabytkowe nawierzchnie na Starym Rynku w Poznaniu i te pokrywające sąsiednie ulice, to ważne składowe historycznego dziedzictwa miasta, jego tożsamości oraz charakterystyczne elementy krajobrazu kulturowego. Nie wolno ich niszczyć, należy je zachować i pielęgnować. Tak by cieszyły oczy i serca następnych pokoleń Poznaniaków.”, „(...) historia związana z tym miejscem jest ważniejsza niż obecna współczesna koncepcja wizualna. Stary Rynek jest zabytkiem, zmieniając jego charakter, zmieniamy przyszłość, nie pozostawiając przyszłym pokoleniom szansy na wizualizację przeszłości”, „Jestem przeciwko marnotrawstwu, tym bardziej w mieście, które słynie z gospodarności. Poza tym nasza kostka brukowa ma swój niepowtarzalny klimat i nie chcę, żeby została wymieniona na coś innego”, „Lubię obecny charakter Starego Rynku, piękno starych „kocich łbów”, jego wyjątkowość. Gdy wszystko będzie już jednakowo płasko wybrukowane z nowoczesnych materiałów, stracimy ten fragment historii, który warto zachować dla przyszłych pokoleń”; „…Ludzie! Każdy kamień wygładzony został podkowami końskich kopyt, żelaznymi obręczami końskich zaprzęgów. Jakim prawem (…) oferują (nam) laserowo cięty ersatz?”.
• Stephansplatz w Wiedniu i inne przykłady starówek. Przywołany przez Państwa na końcu pisma przykład placu przed katedrą św. Szczepana w Wiedniu, gdzie została wprowadzona nowa nawierzchnia - nie jest naszym zdaniem trafny. Wiedeń, miasto powstałe w czasach Imperium Rzymskiego nie jest miastem lokacyjnym takim jak Poznań - z wytyczonym rynkiem i siatką ulic. Plac św. Szczepana, choć jest głównym placem w mieście, nie był rynkiem w znaczeniu głównego placu targowego, nie miał ratusza i innych obiektów charakterystycznych dla rynków miast lokacyjnych - jak waga, domki budnicze, jatki, itp. Stary ratusz w Wiedniu, siedziba władz miejskich, ulokowany był przy bocznej uliczce, a przed nim nie było nawet małego placyku. Trudno również porównywać skalę obu miast. Wiedeńska starówka zamknięta w ringu powstałym po umocnieniach, jest wiele razy większa od przestrzeni dawnego miasta lokacyjnego w Poznaniu, jest też nieporównywalna ze względu na nasycenie obiektami zabytkowymi. Warto zresztą zajrzeć na uliczki wokół katedry, poza głównymi ciągami komunikacyjnymi - wyłożone są zabytkową kostką rzędową, identyczną jak na naszym Rynku. Sama katedra św. Szczepana jest oczywiście na liście UNESCO. Na liście UNESCO jest zresztą cała wiedeńska starówka, choć obecnie - znajduje się na tzw. czerwonej liście UNESCO, wśród obiektów w zagrożeniu, i grozi jej utrata prestiżowego statusu, właśnie ze względu na nieprzemyślane nowe inwestycje. W tym przypadku nie chodzi wprawdzie o nawierzchnie, tylko o wysokościowce, jednak przypadek Wiednia powinien być dla nas ostrzeżeniem przed nieprzemyślaną działalnością modernizacyjną w zabytkowych przestrzeniach. Naszym zdaniem jako materiał porównawczy przy rozważaniach na temat nawierzchni w zabytkowych przestrzeniach należy się odwołać do przykładów takich jak np. Toruń - miasto lokacyjne, podobnie jak Poznań założone na prawie niemieckim, dodatkowo na liście UNESCO, tłumnie odwiedzane przez turystów. Rynek oraz niemal wszystkie ulice starego miasta w Toruniu, poza głównymi ciągami komunikacyjnymi wyłożone są granitową rzędówką. Pomimo tego miasto nie straciło na dostępności, a z pewnością zyskało na turystyce. Jeśli chcemy odwołać się do dobrych przykładów z zagranicy, warto wybrać się np. do Ratyzbony lub choćby do Pragi czeskiej.
Ponownie apelujemy do Pana, Panie Prezydencie - o zmianę założeń koncepcji renowacji płyty Starego Rynku i pozostawienie starych zabytkowych bruków na Rynku i uliczkach przyrynkowych. Liczymy na to, że stanie Pan na straży naszego wspólnego lokalnego dziedzictwa kulturowego, jakim jest ta niewielka, ale cenna przestrzeń. Nie niszczmy tego, co jeszcze stosunkowo niedawno udało się osiągnąć, kiedy zastąpiono nawierzchnie asfaltowe uliczek przyrynkowych zabytkową kamienną rzędówką, która tak dobrze wpisała się w tę historyczną przestrzeń.
Współautorzy petycji
Katarzyna Zaworska, Alicja Biała
Odpowiedź Urzędu Miasta na petycję
2021-07-06 07:20:27Szanowni Państwo,
Otrzymaliśmy odpowiedź na naszą petycję. Niestety jest ona niesatysfakcjonująca, a przywołane w niej argumenty nie są perzekonujące. W piśmie, które wysłaliśmy 30 czerwca do Prezydenta Miasta odnieśliśmy się po kolei do każdego z nich. Przekazaliśmy też wszystkie zebrane podpisy pod petycją online. Dziękujemy za Państwa zaangażowanie. Nadal zbieramy poparcie, wszystkie postulaty zawarte w petycji pozostają aktualne
Pozdrawiamy
Współautorzy petycji
Katarzyna Zaworska, Alicja Biała